Ο σκηνοθέτης δίνει τη δική του ερμηνεία στο έργο και κάποτε μπορεί να προκαλέσει με την ανατρεπτική σκηνοθεσία που προτείνει, ειδικά όταν πρόκειται για ένα κλασικό έργο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από το ελληνικό θέατρο είναι το ανέβασμα του έργου «Όρνιθες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν. Η πρώτη παράσταση του έργου στο Ηρώδειο το 1959 προκάλεσε σάλο, δέχτηκε αρνητικές κριτικές, θεωρήθηκε καλλιτεχνικό σκάνδαλο και με παρέμβαση της πολιτείας ακυρώθηκε η προβλεπόμενη δεύτερη παράσταση. Η παράσταση αυτή, όπου συναντώνται τα τέσσερα ιερά τέρατα του καλλιτεχνικού στερεώματος – Ο Κάρολος Κουν (σκηνοθεσία), ο Μάνος Χατζιδάκις (μουσική), ο Γιάννης Τσαρούχης (σκηνικά-κοστούμια) και η Ζουζού Νικολούδη (χορογραφία) – θεωρείται πλέον κλασική και αναβίωσε με την αρχική της σκηνοθεσία πολλές φορές. Το 1962, αφού δουλεύτηκε ξανά, παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Εθνών, όπου απέσπασε θριαμβευτικά σχόλια και βραβεύτηκε.
Σύνθεση κειμένου με βάση σχετικά δημοσιεύματα: Άβρα Αυδή
