Διαμαρτυρία και απάντηση
Οι φοιτητικές αφίσες είναι διαμαρτυρία και απάντηση σε όλα τα σύγχρονα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά προβλήματα. Είναι θέση σε μεγάλα εθνικά ζητήματα και θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως το Κυπριακό και οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είναι η ανησυχία των νέων για την καταστροφή του περιβάλλοντος και το δυσοίωνο μέλλον που αυτή τους επιφυλάσσει. Είναι φωνή διαμαρτυρίας για την έλλειψη ασφάλειας και προστασία των πολιτών. Με τα συνθήματα τους οι φοιτητές εκφράζουν τη συμπαράστασή τους σε ανίσχυρες κοινωνικές ομάδες και δηλώνουν τη συμμετοχή τους σε κινητοποίησες . Στα ενδιαφέροντα τους εντάσσονται επίσης διεθνή γεγονότα. Ανεξάρτητα από όποιες πολιτικές αποχρώσεις και επιδράσεις που δέχονται από τα κόμματα, οι φοιτητές διατηρούν το νεανικό ενθουσιασμό και την επιθυμία για ένα καλύτερο κόσμο. Επιθυμία με πολιτικό περιεχόμενο, καθώς η επιδίωξή τους είναι να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους.
Η εξέλιξη της φοιτητικής αφίσας ακολουθεί την εξέλιξη της πολιτικής πραγματικότητας, καθώς οι φοιτητικές παρατάξεις συνδέονται κατά κύριο λόγο με τα πολιτικά κόμματα, Αυτό συμβαίνει κυρίως από την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο ως σήμερα, αφού το φοιτητικό κίνημα, που κατά τη περίοδο της δικτατορίας είχε φιμωθεί, χάνει την αυτονομία του και αλλάζει όχι μόνο χαρακτήρα αλλά και προσανατολισμό. Οι φοιτητικές παρατάξεις που σχηματίστηκαν από το 1974 και εξής εντάσσονται στο νέο πλαίσιο του πολιτικού σκηνικού, το οποίο καθόρισαν τα πολιτικά κόμματα που μπήκαν δυναμικά στο προσκήνιο. Σημαντικός, ωστόσο αριθμός παρέμεινε ανεξάρτητος και δημιούργησε πολιτικά σχήματα, συνήθως αριστερά.
Αν και τα συνθήματα τους η τα σύμβολα τους είναι όλα θυγατρικά των κομμάτων από τα οπαία κατάγονται και εκπροσωπούν, οι φοιτητικές αφίσες διατηρούν τη δυναμική τους, που είναι να αλλάξουν τη γνώμη, να μετατρέψουν τις προτιμήσεις ενός εκλογικού σώματος, του φοιτητικού. Χρησιμοποιούνται και εδώ τεχνάσματα κομματικής αφίσας. Η φοιτητική αφίσα παρακολουθεί τη σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά παράλληλα εκφράζει, επηρεάζει και διαμορφώνει την ευαισθησία του σύγχρονου φοιτητή. Το μήνυμα της αφίσας, κυρίως τα τελευταία χρόνια, μεταδίδεται με ευχάριστο τρόπο από την επιλογή προτύπων συμβολικών εικόνων που υποκαθιστούν το κείμενο, συχνά έξυπνα και εύστοχα, με χιούμορ ή με κάποια νεανική αυθάδεια. Οι φοιτητές εμπλουτίζουν τον πολιτικό τους λόγο αντλώντας θέματα από τα γράμματα και τις τέχνες, τον κινηματογράφο, τα κόμικς που υποδηλώνουν και το πνευματικό επίπεδο στο οποίο κινούνται. Οι προτάσεις τους ξεπερνούν τα όρια του πολιτικού συνθήματος.
Από το 1985 και εξής, για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρόνια, οι παρατάξεις βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής η μια με την άλλη και δεν υπάρχει επίσημο αποτέλεσμα στις φοιτητικές εκλογές. Η αντιπαράθεση τους είναι έντονη και μέσα από τα συναισθήματα τους φαίνεται η δυσαρέσκεια και η απογοήτευση για την αλλαγή που δεν επετεύχθη, όχι μόνο στα εκπαιδευτικά ζητήματα αλλά ούτε σε κοινωνικό επίπεδο. Κατακρίνουν την πολιτική της λιτότητας και της ασυνέπειας. Τα σχήματα που αυτοαποκαλούνται “ανεξάρτητα” και “αριστερά” με την κυκλοφορία διαδοχικών αφισών επιχειρούν να συσπειρώσουν τους συμφοιτητές τους σε κινητοποιήσεις και αναπροσανατολισμό του φοιτητικού κινήματος. Κατά την τελευταία δεκαετία το σκηνικό μεταβάλλεται. Κύρια προβλήματα στο φοιτητικό χώρο προβάλλονται τώρα: Η επαγγελματική αποκατάσταση και η προστασία απέναντι στο φάσμα της ενεργείας και στις ταχύτατες διεθνείς εξελίξεις, η ανάγκη εντατικοποίησης και συνεχούς επιστημονικής ενημέρωσης, ο έντονος ανταγωνισμός και η τεχνοκρατία. Ο φοιτητικός κόσμος αναλώνει τις δυνάμεις του αγωνιώντας για το μέλλον και την επαγγελματικά του αποκατάσταση εις βάρος της ιδεολογίας, με όποιες επιπτώσεις αυτό συνεπάγεται.
Η φοιτητική αφίσα
Καθημερινή
7 ημέρες 9/4/2000
