(1)
Το θέατρο είναι μίμησις πράξεως. Είναι δηλαδή αναπαράσταση, και είναι η αναπαράσταση μιας δράσης, μιας σειράς πράξεων. Άλλωστε, η έννοια της πράξης είναι εδώ κομβική: πράξη των θεατρικών ηρώων (ο μύθος), πράξη των ηθοποιών (η παράσταση), πράξη των θεατών (η προσέλευση). Έτσι, η ύπαρξη κειμένου δεν είναι υποχρεωτική συνθήκη. Υποχρεωτική συνθήκη είναι η συνεύρεση, σε ορισμένο, συμφωνημένο τόπο και χρόνο, ιδεατών ηρώων, σάρκινων εκτελεστών, συγκεκριμένων δεκτών. Υπάρχει θέατρο όταν μια ομάδα ηθοποιών (ή και μόνο ένας) παρασταίνει μια ιστορία από τη ζωή των ανθρώπων μπροστά σε μια ομάδα θεατών.
Νικηφόρος Παπανδρέου, Περί θεάτρου
(2)
Το θέατρο είναι τρία σανίδια, δύο πρόσωπα, ένα πάθος.
Λόπε ντε Βέγκα
(3)
Το θέατρο δεν αποτελείται από λέξεις, αλλά από ηθοποιούς που χρησιμοποιούν τις λέξεις.
Έζρα Πάουντ
(4)
Μπορώ να πάρω οποιονδήποτε άδειο χώρο και να τον ονομάσω “γυμνή σκηνή”. Ένας άνθρωπος διασχίζει αυτόν τον άδειο χώρο, ενώ κάποιος άλλος τον παρακολουθεί, και αυτό είναι όλο κι όλο ό,τι χρειάζεται για να γεννηθεί η θεατρική πράξη.
Πήτερ Μπρουκ
Να συγκρίνετε τον ορισμό του θεάτρου που έδωσε ο Παπανδρέου με τον αριστοτελικό ορισμό της τραγωδίας στον οποίο έμμεσα μας παραπέμπει ο συγγραφέας.
