Παραμύθι
παραμύθι το [paramíθi] Ο44 : 1. λαϊκή (ή και έντεχνη) φανταστική διήγηση υπερφυσικών πράξεων, θαυμαστών ιστοριών, που δεν προβάλλονται ως αληθινές και που αποσκοπούν στην τέρψη των ακροατών: Παλιό / γνωστό / παιδικό / εικονογραφημένο ~. Tα παραμύθια της γιαγιάς / του Άντερσεν. Οι μάγισσες / οι νεράιδες / οι δράκοι του παραμυθιού. Συλλογή ελληνικών και ξένων παραμυθιών. Tα παραμύθια αρχίζουν με την τυπική φράση «μια φορά κι έναν καιρό». (έκφρ.) παραμύθι(α) για (μικρά) παιδιά, διηγήσεις που δεν τις πιστεύει κανείς, που δεν ξεγελούν κανένα. παραμύθια της Xαλιμάς, ψευτιές, φαντασιολογίες. περιμένει το βασιλόπουλο* / το πριγκιπόπουλο* του παραμυθιού.
Ένα κλασικό ελληνικό παραμύθι συνήθως διέπεται από αρκετά αυστηρούς κανόνες. Προκειμένου να επιχειρήσουμε να γράψουμε ένα τέτοιο παραμύθι, καλό είναι να ακολουθήσουμε τους κανόνες του:
- Το πότε (χρόνος) είναι αόριστο («Μια φορά κι έναν καιρό»).
- Ορίστε το πού (τόπος).
- Προσδιορίστε τον πρωταγωνιστή ή τους πρωταγωνιστές, την ηλικία και το φύλο τους. Δώστε τους ένα ισχυρό «θέλω» που θα καθορίσει την δράση τους, άρα και την πλοκή του παραμυθιού.
- Σκεφτείτε αν θα υπάρχει κάποιος ή κάτι που θα βάλει εμπόδια στην προσπάθειά του/ς και αν θα τον/τους βοηθήσει κάποιος φίλος.
- Σκεφθείτε την πιθανή ανατροπή και την τελική λύση.
