Αποσπάσματα από το Άξιον Εστί του Οδ. Ελύτη: από τη Γένεση και τα Πάθη.
Α΄ Γένεση
…Και τον κίνδυνο έσπρωξε με το ‘να δάχτυλο
Στην κορυφή του βράχου φόρεσε μελανό φρύδι
Από μέρος άγνωστο φωσφόρο έχυσε
“Για να βλέπεις, είπε, από μέσα
στο κορμί σου φλέβες κάλιο, μαγγάνιο
και τ’ αποτιτανωμένα
παλαιά κατάλοιπα του έρωτα” ….
Β΄Πάθη ι΄
Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
Οξειδώθηκα μες τη νοτιά
των ανθρώπων
Μακρινή μητέρα, Ρόδο μου αμάραντο