Οι ποιητές μιλούν για την ποίηση

Η Ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της Υπερηφάνειας

Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)
Βραβείο Νόμπελ 1963

Ο ποιητής αηδόνι, όμως αηδόνι μεταφυσικό.
Μέσα στο στίχο λυτρώνομαι από ό,τι με πνίγει στη ζωή.
Κερδίζω από την τέχνη ό,τι χάνω από τα πράγματα.

Κωστής Παλαμάς (1859-1943)

Πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε,
ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία,
τη χρειάζεται την ποίηση.
Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα, και τι θα γινόμασταν
αν η πνοή μας λιγόστευε;
Είναι μια πράξη εμπιστοσύνης και ένας Θεός το ξέρει αν τα δεινά μας
δεν τα χρωστάμε στη στέρηση εμπιστοσύνης…

Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)
Βραβείο Νόμπελ 1963

Ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου.

Ανδρέας Εμπειρίκος (1901-19175)

… η ποίηση είναι μια ψυχική κατάσταση χάριτος τόσο άρρητη
και τόσο μυστική που ταυτίζεται με το μυστήριο και που
δεν είναι δυνατό να εξηγηθεί και να προσδιοριστεί
με λόγια.
Τον ορισμό της ποίησης τον δίνει ο ποιητής μόνο με τα ποιήματά του
που δεν εξηγούνται βέβαια με τη λογική.
Η λογική απλώς σαγηνεύεται από τη μαγεία τους και εκπορθείται.

Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011)

Πίσω από την καθημερινή κόλαση των λέξεων,
τα ποιήματα ανασαίνουν ζωντανά και το καθαρό τους νόημα
καθρεφτίζει παντού μια φανταστική ευτυχία, που ποτέ δεν θα πυρποληθεί.

Τάκης Σινόπουλος(1917-1981)

Ο ποιητής χρειάζεται να κάνει πέντε βήματα εκεί που άλλος άνθρωπος
χρειάζεται μόνο ένα. Είναι τα τεράστια φτερά του «Αλμπατρός» του Μπωντλαίρ
που σέρνονται χάμω και δεν τον αφήνουν να περπατήσει.
Ποίηση ανάμνηση από φίλντισι
άναμμα τσιγάρου κατά λάθος από φεγγάρι
δασκάλα μόνη μελαγχολική στο διάλειμμα
ένα βιολί που παίζει μοναχό του
χαλκός χαλκωματένια χαλκωματάς
-όλα τα παλιά γυαλίζω
πεταλούδα που γλιτώνει από τη φωτιά
φωτιά που γλιτώνει από τα νερά
βιολέτες σ’ άσπρο λαιμό
άσπρο άλογο που τρέχει σε μαύρο ουρανό
νύχτα στρωμένη τσιγάρα
λέξεις.

Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005)

Η ποίηση δεν είναι σήμερα η πράξη μόνο ενός βιβλίου,
είναι μια κοινωνική πράξη….
Ο ποιητής απουσιάζει σαν άτομο.
Τον επηρεάζει η ίδια η ζωή των ανθρώπων.
Το πάθος του για την άλλη ανθρωπότητα του δίνει την ιδέα και τη δύναμη να υψώσει
τη φωνή του για να οδηγήσει πνευματικά το λαό και όχι τον άνθρωπο….

Μιχάλης Κατσαρός (1920-1998)

Η ποίηση είναι ένα αίνιγμα από συνηθισμένα λόγια.
Η αληθινή ποίηση δεν είναι ανακάλυψη μα αποκάλυψη.
….οι ποιητές κοιμούνται σαν τους κλέφτες, με το αυτί τεντωμένο στην άγνωστη λέξη.

Τάσος Λειβαδίτης (1922-1988)

Η ποίηση είναι παντού και πάντοτε, ακόμη και στη σύγχρονη φυσική και τα μαθηματικά.
Αλλά ως γλώσσα συμπυκνωμένης έντασης, ποίηση είναι η τέχνη του ποιητή.

Νίκος Καρούζος (1926-1990)

… η ποίηση, όλη η τέχνη, δεν υπηρετεί οράματα. Τα εκφράζει.
Θα έλεγα ότι κάθε καινούριο ποίημα…διαιωνίζει όλη την προηγούμενη ποίηση,
και ταυτόχρονα, εξαιτίας των νέων βιωματικών εμπειριών που εκφράζει, τα μετασχηματίζει.

Τίτος Πατρίκιος (1928)

Η ποίηση είναι από τα πιο επηρμένα μυστήρια, τα πιο αχανή, και μόνο ικανοποίηση
στις παρομοιώσεις δίνεις αν πεις ότι είναι ένα μείγμα εύγευστων δηλητηρίων
σε χρυσά δελεαστικά ποτήρια ή ότι είναι ένας πειρασμός, ο δαίμονας που μπαίνει
ξαφνικά στο σώμα του κανονικού, προκαλώντας ένα σεληνιασμό γόνιμο ή ακόμα
ότι είναι ένα είδος ευθανασίας των πραγμάτων που υποφέρουν μέσα μας είτε ως
ανικανοποίητα είτε ως προδομένα.

Κική Δημουλά (1931)

Το ποίημα ανακαλύπτεται κατά τη γραφή του και ο ποιητής είναι ο πρώτος
έκπληκτος αναγνώστης.  Το ποίημα ξεπηδάει από μιαν ανάγκη να αποδοθεί η
σιωπή, από μιαν εντολή ανθρώπινης προϊστορίας, ιστορίας και μεθιστορίας.
Μια εντολή που δίνεται στον ποιητή άθελά του και εκφράζεται μέσα από αυτόν.

Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)

Τα πράγματα σε έναν ποιητή γίνονται σχεδόν από μόνα τους.
Μια και δεν βοήθησα τον κόσμο με το νου, αποφάσισα,
κάποιος αποφάσισε μέσα μου, να τον βοηθήσω με την καρδιά μου.
Κι ανακάλυψα πως η ποίηση ήταν ο μόνος τρόπος.

Νικηφόρος Βρεττάκος (1912 -1991)