πατήρ Βασίλειος Θερμός
Ταραγμένη Άνοιξη, Για μια κατανόηση της εφηβείας
Δημιουργικότητα και στόχοι
«Όλα γύρω μου μισοκοιμούνται, όλα είναι βουβά, όλα κινούνται θαρρείς ανόρεχτα, από μεγάλη ανάγκη κι όχι από τη φλογερή αγάπη για την κίνηση, τη ζωή. Και μού ‘ρχεται να δώσω μία δυνατή κλωτσιά σ’ όλη τη γη και σε μένα τον ίδιο, ώστε όλα -κι εγώ μαζί- να σβουρίζουν από έναν χαρούμενο ανεμοστρόβιλο, από το γιορτινό χορό των ανθρώπων που ερωτεύονται ο ένας τον άλλο, αυτή τη ζωή που άρχισε για το χατίρι μιας άλλης ζωής, μιας ζωής ωρaίας, ζωηρής, τίμιας… Χρειάζεται κάτι να κάμω με τον εαυτό μου, αλλιώτικα θα χαθώ…».
Το απόσπασμα ετούτο ζωγραφίζει με τον πλέον παραστατικό τρόπο τη δίψα του εφήβου για ζωντάνια και δημιουργικότητα, την ασφυξία που του προκαλεί η λίμναση και η αδράνεια. Και όμως, μέσα στις τόσες αντιφάσεις του ενίοτε καταλήγει σε αυτά…
Η λειτουργία της φαντασίας κατά την εφηβεία γνωρίζει «δόξες». Οι φαντασιώσεις φθάνουν στην κορύφωσή τους, όχι μόνο ως ερωτικές, αλλά και ως δημιουργικές. Το φαινόμενο είναι απόλυτα φυσιολογικό, διότι ο έφηβος έχει ανάγκη να φανταστεί τον εαυτό του στο μέλλον, έστω και αν πραγματοποιήσει τελικά μικρό μόνο μέρος των οραμάτων του. Όμως μερικοί κινδυνεύουν να μείνουν μόνο στην φαντασία και αυτούς συμβουλεύει ο Μέγας Βασίλειος:
“Μην αφήνεις να σου ξεφεύγει το παρόν με τη ραθυμία και μη λαμβάνεις ως δεδομένη την απόλαυση, όσων δεν υπάρχουν ακόμη και ίσως δεν θα υπάρξουν ποτέ”.
π. Βασιλειος Θερμός
Ταραγμένη Άνοιξη, Για μια κατανόηση της εφηβείας
http://goo.gl/g1ucbQ